Szkoda nie jest szkodą łowiecką w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (tekst jednolity Dz.U. z 2020 r. poz. 1683, powoływana niżej również jako Prłow.) jeśli nie spełnia ustawowych przesłanek.

Pojęcie szkód łowieckich na gruncie ustawy łowieckiej obejmuje szkody wyrządzone w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny lub przy wykonywaniu polowania (art. 46 ust. 1 Prłow.).
Szkodą łowiecką jest zatem uszczerbek w majątku poszkodowanego, przy spełnieniu następujących przesłanek:

1. uszkodzony majątek stanowi uprawę lub płód rolny,

2. szkody wyrządziły zwierzęta określone w w/w przepisie,

3. obszar na którym doszło do uszkodzenia wchodzi w skład obwodu łowieckiego (w tym istnieje możliwość prowadzenia gospodarki łowieckiej).

Wszystkie wyżej wymienione przesłanki muszą zaistnieć kumulatywnie dla przyjęcia, iż wyrządzona szkoda jest szkodą łowiecką, a w rezultacie iż odpowiedzialność za nią można przypisać dzierżawcy obwodu łowieckiego prowadzącego gospodarkę łowiecką na danym terenie.

Przydomowy trawnik (ogrodzona siatką działka gruntu) nie jest uprawą w rozumieniu Prawa łowieckiego. 

Obecnie w orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje stanowisko, zgodnie z którym uprawa rolna w rozumieniu art. 46 ust. 1 pkt 1 Prłow. to wszelkiego rodzaju uprawy prowadzone na gruncie rolnym, stanowiące efekt działalności ludzkiej i powiązane ściśle z produkcyjną funkcją gruntu. Stanowisko to zostało wyrażone w wyroku Sądu Najwyższego z 20 stycznia 2005 r.,
w sprawie prowadzonej pod sygnaturą akt II CK 361/04 (OSNC 2006, nr 1, poz. 9.).

Przydomowy trawnik nie jest uprawą w rozumieniu Prawa łowieckiego również i z tego względu, że nie uwzględnia go żadna z wojewódzkich uchwał wydawanych na podstawie art. 48 pkt 2 Prłow. Zgodnie z treścią tego przepisu odszkodowanie nie przysługuje posiadaczom uszkodzonych upraw lub płodów rolnych, którzy nie dokonali ich sprzętu w terminie 14 dni od dnia zakończenia okresu zbioru tego gatunku roślin w danym regionie. W treści obowiązujących uchwał brak kategorii „trawnik”.

Skoro zatem dana uprawa nie jest uwzględniona w akcie prawa miejscowego wydanego na podstawie ustawy łowieckiej, nie można jej kwalifikować jako uprawy rolnej w rozumieniu tej ustawy.

Na zgłoszonym terenie dzierżawca obwodu łowieckiego nie może prowadzić gospodarki łowieckiej.  

Przepis art. 46 Prłow. pełni funkcję kompensacyjną związaną li tylko z ograniczeniami prawa własności gruntów rolnych, które z mocy powszechnie obowiązujących przepisów prawa musi znosić posiadacz uprawy rolnej ze względu na potrzebę realizacji interesu publicznego – włączenia danej działki gruntu w skład obwodu łowieckiego. Przyjmuje się, iż odszkodowanie łowieckie ma stanowić rekompensatę dla właścicieli i posiadaczy upraw rolnych, na których ustawowo nałożono obowiązek znoszenia aktywności łowieckiej (z możliwością wyłączenia swojej działki gruntu ze składu obwodu łowieckiego – art. 27b i n. Prłow.).

Jeśli dzierżawca obwodu łowieckiego nie może wykonywać polowań zbiorowych lub indywidualnych na danym terenie, trudno oczekiwać uzasadnienia dla roszczenia odszkodowawczego.

Niewątpliwie odpowiedzialność za szkody łowieckie ma charakter obiektywny, w tym znaczeniu, że jej przesłanką nie jest wina dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego¹.Racjonalny ustawodawca nie nakłada na podmioty odpowiedzialne, obowiązków co do których nie mogą sprostać nawet przy najlepszej woli działania. Nie sposób zatem przypisać odpowiedzialności dzierżawcy obwodu łowieckiego za szkodę wyrządzoną przez zwierzynę dziko żyjącą na terenie, na którym nie jest możliwe prowadzenie polowań.

Należy zgodzić się z poglądem wyrażonym przez dra Witolda Daniłowicza, iż nałożenie na podmioty prowadzące gospodarkę łowiecką obowiązku wynagradzania szkód w uprawach i płodach rolnych wyrządzonych w obwodach łowieckich przez określone gatunki zwierzyny znajduje uzasadnienie w strukturze prawa łowieckiego. Odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez zwierzęta łowne jest korelatem prawa polowania. Ten, komu prawo to przysługuje, jest zobowiązany do wynagradzania szkód wyrządzonych przez zwierzynę, ponieważ to on ma możliwość wpływania na ich wielkość (czy ich wyeliminowania)²

Jeśli nie szkoda łowiecka, to jaka?  

Odpowiedzialność za szkody łowieckie jest reżimem szczególnym i nie wyłącza odpowiedzialności na zasadach ogólnych. Zatem szkody inne niż te określone w art. 46 ust. 1 Prłow.,  zarówno w mieniu jak i na osobie, wyrządzone przez zwierzynę mogą być dochodzone na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego o czynach niedozwolonych (art. 415 i n.)³.

---

• 1. D. Danecka, W. Radecki, Prawo łowieckie z komentarzem do wybranych przepisów, Warszawa 2021, s. 135,
• 2. W. Daniłowicz, Prawo Łowieckie, Warszawa 2020 r., s. 193
• 3. j.w., s. 198

Inne wpisy z tej kategorii

• 
  Odpowiedzialność leśniczego za szkody poniesione przez pozyskującego
• 
  Ugoda w postępowaniu o ustalenie odszkodowania łowieckiego
• 
  Powstanie Sądu Arbitrażowego w Sprawach Szkód Łowieckich